Hayatı basitleştirecek bir çözüm önerim var!Beklentilerini bir araya getir ve hepsini bir çöp poşetine koyup, at. Burda geri dönüşüm yok! Yani beklentileri ayırmana da hiç gerek yok 🙂
bunu almasını,
bana teşekkür etmesini,
erken kalkmasını,
kapıdan çıkarken öpmesini,
söylemeden yapmasını,
….
beklerdim de beklerdim.

Beklentiler zehirli sarmaşıklar gibi gitgide büyüdü ve bir bakmışım hayatımı kapladı. Öyle ki en küçük anda bile onlardan izler görmeye başladım. Kendi beklentilerimden bunaldım.

Ve bir gün bir karar aldım. Bunlarla vedalaşmazsam tüm doğallığıyla akan bir yaşam yerine sarmaşıklarının beni gitgide boğduğu sahte bir dünyanın parçası olacaktım.
Dallarını tek tek söktüm, o çöp poşetine attım, kapının önüne koydum. Hafifledim, ferahladım.

Artık beklemiyorum. İstediğimi söylüyorum. İstediğimi yapıyorum. İstediğim olmayınca da önümüzdeki maçlara bakıyorum 🙂
Beklemiyorum, yaşıyorum.