En temelde deneyimlerden ders çıkarma becerimiz sayesinde hayatta kalıp gelişebiliyoruz. Fakat geçmiş deneyimler her zaman doğru yolu gösterir diye bir kural yok. Kimi zaman geçmişi rehber edinmek, bizi tek bir doğru yol olduğu yanılgısına itebilir ve hatta tüm durumlara karşı benzer yaklaşımlar sergilemek bizi bir süre sonra körelmeye doğru iter.

Dolayısıyla anı geçmiş deneyimlerin, bilgilerin rehberliğine bırakmak görüşümüzü daraltır, yaşam enerjimizi düşürür, bize bir nevi pranga takar. Peki omzumuzda bunca tecrübeyi taşırken anı geçmişin prangasından nasıl kurtarırız? Cevap “başlangıç zihni” sahibi olmaktır yani çocuksu meraka dönüş ile…

Başlangıç ruhu “Her an aslında yeni bir andır ve her yeni anın eşsiz ihtimalleri vardır” der bize. Hiçbir anımız, benziyor gibi hissettirsede, geçmişteki herhangi bir deneyimimizle aynı değil. Başlangıç zihninin alametifarikası, karşılaştığı uyaranları herhangi bir filtreye sokmadan hepsini olduğu gibi ilk defa deneyimliyor olması. Deneyimli bir zihin ise etrafındaki uyaranları geçmiş tecrübelere dayanarak filtreledikten sonra bilinç seviyesine çıkarır. Bundan dolayı kontrolü deneyimlerine vermek, bir noktada tekrarlara saplanıp kalmaya ve yaratıcılığının körelmesine neden olan bir döngüye dönüşebilir.

Büyüdükçe başlangıç ruhunu unutur, ezbere yaşarız. Ancak bilincimizi geçmişin kısıtlamalarından kurtarıp ana odaklayarak merakı yeniden keşfetmek, kreatif ve özgür olmaktır. Ne kadar çok tecrübe sahibi olduğumuz fark etmeksizin her anda her olanda farklı bir pencere açma şansımız vardır.